การรวมตัวครั้งแรกระหว่างวิชาพัฒนาการกับวิชาดนตรีนั้นเกิดขึ้นจากแนวคิดทั่วๆไปที่อยากทำให้การเรียนรู้ของเด็กนั้นมีความสนุกสนานไม่น่าเบื่อ
ซึ่งมีท่านผู้รู้หลายท่านได้ทำไว้ก่อนหน้านี้แล้วนั่นคือ เพลงภาษาไทย
หลังจากมีแนวคิดที่จะทำเพลงภาษาไทยแล้วนั้น
จึงหาข้อมูลเพิ่มเติมว่าก่อนหน้านี้มีเพลงภาษาไทยในรูปแบบไหนบ้างที่ยังไม่มีคนทำหรือทำแล้วยังมีที่ทำเพิ่มได้บ้าง ก็ปรากฎว่ารูปแบบส่วนใหญ่เน้นไปที่การให้เด็กท่องจำ
ก.ไก่ถึง ฮ.นกฮูกได้
คำร้องส่วนใหญ่จะขึ้นต้นด้วย ก.เอ๋ย ก.ไก่ ข.ไข่ อยู่ในเล้า ...
อีกรูปแบบหนึ่งคือการนำพยัญชนะแต่ละตัวมาเขียนเป็นเพลงเพื่อให้เกิดความสนุก เอาไว้ให้เด็กร้องเล่น มีท่าเต้นประกอบ และใช้ทำนองเพลงจากบทเพลงที่เด็กๆ น่าจะเคยได้ยินได้ฟังกันมาก่อน ทำให้ง่ายแก่การร้องตามเนื่องจากเด็กฮำทำนองได้อยู่แล้ว
หลังจากที่ได้ข้อมูลต่างๆ
มาพอสมควรจึงคิดว่า เพลงที่เป็นเนื้อร้อง
และทำนองใหม่ทั้งหมดนั้นยังไม่มีใครทำ
จึงได้ไอเดียว่า น่าจะลองทำออกมา
และเพื่อให้เพลงที่แต่งออกมาใหม่นี้ใช้งานจนเกิดประโยชน์สูงสุดจึงใส่แนวคิดทางพัฒนาการลงไปในทุกๆ
เพลง และเมื่อเด็กร้องตามจนครบทุกเพลงก็จะได้ประโยชน์มากขึ้น อีกทั้งถ้าได้เรียนรู้ตามกระบวนการของแต่ละเพลงก็จะได้ประโยชน์มากยิ่งๆ
ขึ้นไป
การเรียนรู้บทเพลงพัฒนาการที่แต่งขึ้นใหม่นี้ก็เหมือนกับเราพาเด็กไปเที่ยวเล่นในสวน ที่มีทั้งดอกไม้ แหล่งน้ำ
สัตว์นานาชนิด
เครื่องเล่นต่างๆ ผู้คนที่ยิ้มแย้มแจ่มใส่พากันเข้ามาในสวน เราจึงให้ชื่อเพลงที่แต่งขึ้นใหม่นี้ว่า “บทเพลงแห่งสวนพัฒนาการ”
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.wegointer.com/2013/08/7-%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%AA%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%98%E0%B8%B2%E0%B8%93%E0%B8%93%E0%B8%B0/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น