จากครั้งที่แล้วที่ได้นำตัวอย่างเพลงในคอร์สเรียนรู้ภาษาผ่านการเล่นเปียโนมาให้ดู วันนี้จึงมาบอกถึงที่มาและประโยชน์ของเพลงนี้ รวมทั้งยังนำนิทานก่อนนอนสนุกๆ มาฝากด้วย
เพลง ก.ไก่ กำลังจิกกิน
ก.ไก่กำลังจิกกิน
กระดิกเพียงลิ้นจิกกินความรู้
ร้องตามคำรามจุ๊กกรู
ลองซิหนูๆ ความรู้เต็มพุง
ประโยชน์ที่ได้รับจากการร้องเพลงนี้
-
กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น
-
มโนภาพเกี่ยวกับไก่
-
กระตุ้นจินตนาการ
-
รู้ถึงคำอุปมาอุปไมย
หมายเหตุ คำราม ในที่นี้หมายถึง ไก่ที่มีความรู้
เมื่อเปล่งเสียงออกมาย่อมรู้สึกราวกับตนเองนั้นเป็นราชสีห์
จุ๊กกรู
ในที่นี้หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาจากสัตว์ตัวเล็กๆ
นิทานก่อนนอนเกี่ยวกับเพลง ก.ไก่
ที่บ้านอันแสนสุขของน้องเนย คุณพ่อคุณแม่เป็นชาวไร่ชาวสวน ทุกๆ วันน้องเนยจะออกไปช่วยคุณพ่อคุณแม่รดน้ำต้นไม้ในสวน และเมื่อกลับจากสวนน้องเนยจะไปให้อาหารไก่ด้วยเมล็ดข้าว ไก่เดินไปคุ้ยเขี่ยเมล็ดข้าวด้วยปากอันแข็งแรงและเลือกจิกกินเมล็ดที่น่าอร่อย
“น่ารักมากเลย” น้องเนยพูดกับตัวเองเวลาดูไก่กำลังจิกกิน
พอให้อาหารซักพักเห็นว่าไก่เริ่มจะอิ่มแล้วจึงนำข้าวของไปเก็บที่
“มาทานข้าวได้แล้วจ้าน้องเนย”
เสียงเรียกของคุณแม่ดังมาจากในครัว
“ค่ะ..คุณแม่” น้องเนยตอบ
หลังจากทานอาหารเสร็จน้องเนยนั่งอ่านหนังสือซักพักแล้วจึงไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน ในคืนนั้นก่อนนอนน้องเนยมองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นดาวตกดวงหนึ่ง...
ดาวตกดวงนั้นความจริงแล้วคือราชสีห์ตัวใหญ่ที่มาจากต่างดาว
เขามาเพื่อเฟ้นหาสิ่งมีชีวิตที่มีความขยันขันแข็งเพื่อถ่ายถอดวิชาความรู้ต่างๆ
ให้
พญาราชสีห์ตัวนี้ลอยขึ้นไปบนอากาศและมองลงมาเห็นไก่ตัวหนึ่งยืนมั่นคงด้วยขาทั้งสองข้าง สายตาที่แน่วแน่จ้องมองเมล็ดข้าวก่อนที่จะจิกกินด้วยความรวดเร็ว
พญาราชสีห์เห็นดังนั้นก็รู้ทันทีว่าเจ้าไก่ตัวนี้มีคุณสมบัติที่จะรับการถ่ายถอดวิชาจากดาวราชสีห์จึงเหาะลงไปยืนอยู่ตรงหน้าไก่ตัวน้อย ไก่น้อยไม่มีความตกใจกลัวเมื่อราชสีห์มายืนอยู่ตรงหน้าซึ่งทำให้พญาราชสีห์มีความมั่นใจมากขึ้นว่าเจ้าไก่น้อยมีคุณสมบัติครบทุกประการ
“เจ้าไก่น้อย”
พญาราชสีห์ทักทาย
เจ้าไก่น้อยเงยหน้าขึ้นมามองดูความใหญ่โตของร่างกายพญาราชสีห์
“ท่านคือใครกัน
ตั้งแต่เกิดมาเราเพิ่งเคยเจอคนรูปร่างใหญ่โตอย่างท่าน”
เจ้าไก่น้อยถามด้วยความสงสัย
“เรามาจากดาวราชสีห์ เรามาที่นี่เพื่อเฟ้นหาสิ่งมีชีวิตที่มีความขยันขันแข็งเพื่อถ่ายถอดวิชาความรู้ให้”
พญาราชสีห์ตอบ
“เรามีความขยันขันแข็ง
แต่มีความรู้ไม่มากนักหรอกนะ” เจ้าไก่บอกกับพญาราชสีห์
“นั่นแหละที่เราต้องการ
มันไม่สำคัญหรอกที่จะมีความรู้มากๆ เพื่อเรียนรู้สิ่งที่เราจะสอน
ความขยันขันแข็งต่างหากที่สำคัญสำหรับการเรียนรู้” พญาราชสีห์อธิบาย
“เจ้าไก่น้อย
เจ้าอยากเป็นอย่างเราหรือไม่” พญาราชสีห์ถามเจ้าไก่น้อย
“อยากซิ..
เราอยากตัวใหญ่อย่างท่าน ท่านดูแข็งแรงแล้วก็เหาะได้ด้วย”
เจ้าไก่น้อยตอบ
พญาราชสีห์หัวเราะสามครั้ง
จากนั้นจึงพาเจ้าไก่น้อยเหาะไปยังดาวราชสีห์
คำคืนอันแสนยาวนาน
เจ้าไก่ได้เรียนรู้วิชาต่างๆ มากมาย
มันใช้วิธีการเรียนรู้ที่ถนัดที่สุดคือการจิกกินและเมื่อสำเร็จวิชาเจ้าไก่น้อยกลายเป็นพญาไก่และเข้าใจว่าทำไมก่อนมาที่นี่ พญาราชสีห์จึงหัวเราะสามครั้ง
นั่นเป็นเพราะเมื่อร่ำเรียนวิชาจนสำเร็จแล้ว เจ้าไก่น้อยไม่ได้ตัวใหญ่ขึ้นเลย ยังคงตัวเล็กเท่าเดิม ความรู้ต่างหากที่เพิ่มขึ้น ความสามารถต่างๆ ก็เพิ่มมากขึ้น
พญาไก่เหาะกลับมายังโลกในตอนเช้าและร้องคำรามพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่สาดส่อง...
