นิทานพยัญชนะ ตอน ก. ไก่

          จากครั้งที่แล้วที่ได้นำตัวอย่างเพลงในคอร์สเรียนรู้ภาษาผ่านการเล่นเปียโนมาให้ดู วันนี้จึงมาบอกถึงที่มาและประโยชน์ของเพลงนี้  รวมทั้งยังนำนิทานก่อนนอนสนุกๆ มาฝากด้วย

เพลง ก.ไก่ กำลังจิกกิน

ก.ไก่กำลังจิกกิน  กระดิกเพียงลิ้นจิกกินความรู้

ร้องตามคำรามจุ๊กกรู  ลองซิหนูๆ ความรู้เต็มพุง

 

ประโยชน์ที่ได้รับจากการร้องเพลงนี้

-          กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น

-          มโนภาพเกี่ยวกับไก่

-          กระตุ้นจินตนาการ

-          รู้ถึงคำอุปมาอุปไมย

หมายเหตุ คำราม ในที่นี้หมายถึง ไก่ที่มีความรู้ เมื่อเปล่งเสียงออกมาย่อมรู้สึกราวกับตนเองนั้นเป็นราชสีห์

                จุ๊กกรู ในที่นี้หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาจากสัตว์ตัวเล็กๆ

นิทานก่อนนอนเกี่ยวกับเพลง ก.ไก่

                ที่บ้านอันแสนสุขของน้องเนย  คุณพ่อคุณแม่เป็นชาวไร่ชาวสวน  ทุกๆ วันน้องเนยจะออกไปช่วยคุณพ่อคุณแม่รดน้ำต้นไม้ในสวน  และเมื่อกลับจากสวนน้องเนยจะไปให้อาหารไก่ด้วยเมล็ดข้าว  ไก่เดินไปคุ้ยเขี่ยเมล็ดข้าวด้วยปากอันแข็งแรงและเลือกจิกกินเมล็ดที่น่าอร่อย 

“น่ารักมากเลย” น้องเนยพูดกับตัวเองเวลาดูไก่กำลังจิกกิน 

พอให้อาหารซักพักเห็นว่าไก่เริ่มจะอิ่มแล้วจึงนำข้าวของไปเก็บที่ 

“มาทานข้าวได้แล้วจ้าน้องเนย”  เสียงเรียกของคุณแม่ดังมาจากในครัว

“ค่ะ..คุณแม่” น้องเนยตอบ   หลังจากทานอาหารเสร็จน้องเนยนั่งอ่านหนังสือซักพักแล้วจึงไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน  ในคืนนั้นก่อนนอนน้องเนยมองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นดาวตกดวงหนึ่ง...

                ดาวตกดวงนั้นความจริงแล้วคือราชสีห์ตัวใหญ่ที่มาจากต่างดาว  เขามาเพื่อเฟ้นหาสิ่งมีชีวิตที่มีความขยันขันแข็งเพื่อถ่ายถอดวิชาความรู้ต่างๆ ให้  พญาราชสีห์ตัวนี้ลอยขึ้นไปบนอากาศและมองลงมาเห็นไก่ตัวหนึ่งยืนมั่นคงด้วยขาทั้งสองข้าง  สายตาที่แน่วแน่จ้องมองเมล็ดข้าวก่อนที่จะจิกกินด้วยความรวดเร็ว  พญาราชสีห์เห็นดังนั้นก็รู้ทันทีว่าเจ้าไก่ตัวนี้มีคุณสมบัติที่จะรับการถ่ายถอดวิชาจากดาวราชสีห์จึงเหาะลงไปยืนอยู่ตรงหน้าไก่ตัวน้อย  ไก่น้อยไม่มีความตกใจกลัวเมื่อราชสีห์มายืนอยู่ตรงหน้าซึ่งทำให้พญาราชสีห์มีความมั่นใจมากขึ้นว่าเจ้าไก่น้อยมีคุณสมบัติครบทุกประการ 

“เจ้าไก่น้อย”  พญาราชสีห์ทักทาย  เจ้าไก่น้อยเงยหน้าขึ้นมามองดูความใหญ่โตของร่างกายพญาราชสีห์ 

“ท่านคือใครกัน  ตั้งแต่เกิดมาเราเพิ่งเคยเจอคนรูปร่างใหญ่โตอย่างท่าน” เจ้าไก่น้อยถามด้วยความสงสัย

“เรามาจากดาวราชสีห์  เรามาที่นี่เพื่อเฟ้นหาสิ่งมีชีวิตที่มีความขยันขันแข็งเพื่อถ่ายถอดวิชาความรู้ให้” พญาราชสีห์ตอบ

“เรามีความขยันขันแข็ง  แต่มีความรู้ไม่มากนักหรอกนะ” เจ้าไก่บอกกับพญาราชสีห์

“นั่นแหละที่เราต้องการ  มันไม่สำคัญหรอกที่จะมีความรู้มากๆ เพื่อเรียนรู้สิ่งที่เราจะสอน  ความขยันขันแข็งต่างหากที่สำคัญสำหรับการเรียนรู้” พญาราชสีห์อธิบาย

“เจ้าไก่น้อย  เจ้าอยากเป็นอย่างเราหรือไม่” พญาราชสีห์ถามเจ้าไก่น้อย

“อยากซิ..  เราอยากตัวใหญ่อย่างท่าน  ท่านดูแข็งแรงแล้วก็เหาะได้ด้วย” เจ้าไก่น้อยตอบ

พญาราชสีห์หัวเราะสามครั้ง  จากนั้นจึงพาเจ้าไก่น้อยเหาะไปยังดาวราชสีห์

คำคืนอันแสนยาวนาน  เจ้าไก่ได้เรียนรู้วิชาต่างๆ มากมาย  มันใช้วิธีการเรียนรู้ที่ถนัดที่สุดคือการจิกกินและเมื่อสำเร็จวิชาเจ้าไก่น้อยกลายเป็นพญาไก่และเข้าใจว่าทำไมก่อนมาที่นี่  พญาราชสีห์จึงหัวเราะสามครั้ง 

นั่นเป็นเพราะเมื่อร่ำเรียนวิชาจนสำเร็จแล้ว  เจ้าไก่น้อยไม่ได้ตัวใหญ่ขึ้นเลย  ยังคงตัวเล็กเท่าเดิม  ความรู้ต่างหากที่เพิ่มขึ้น  ความสามารถต่างๆ ก็เพิ่มมากขึ้น 

                พญาไก่เหาะกลับมายังโลกในตอนเช้าและร้องคำรามพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่สาดส่อง...